Grupowa terapia afazji poza aspektem językowym niesie ze sobą zmiany w dotychczasowym sposobie radzenia sobie z chorobą.
U pacjentów następuje duży rozwój społeczny, mimo choroby, której objawami są zaburzenia mówienia, rozwijają sią umiejętności komunikacji i pracy w grupie. Przełamywany jest lęk związany z mówieniem, frustracja, nieśmiałość, czasem agresja.
Terapia grupowa uczy szacunku dla drugiej osoby, sposobów nawiązywania i rozwijania relacji z innymi ludźmi, daje możliwość odkrywania podobieństwa między uczestnikami, co zmniejsza poczucie osamotnienia, wyobcowania.
Taki trening staje się nie tylko treningiem językowym, ale także terapeutycznym: uczy tego co przydaje się w całym życiu: umiejętności wyrażania i radzenia sobie z emocjami, myślenia i odpowiednich reakcji w zaskakujących i trudnych sytuacjach.